SÖYLEŞİ 61. Sayı (Temmuz AÄŸustos 2006)

Onduline Avrasya Proje Müdürü Melih Kamil, 2007 yılı sonundan itibaren çatı ve cephe sektöründe birçok malzemenin CE belgesi kapsamına alınacağını söylüyor.
Onduline Avrasya Proje Müdürü Melih Kamil, Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne üye olabileceği varsayımına göre yasal mevzuatın düzenlenme aşamasında olduğunu fakat bazı problemlerin henüz tam çözüme kavuşturulamadığını söylüyor. ‘Türk standartlarının EN (European Norm) Standartları ile değiştirilmesi konusunda ciddi bir problem yok. Çünkü anlaşma yapmış durumundayız ve o anlaşmaya göre Avrupa’da bir standart oluştuğunda onu otomatikman kabul ediyoruz. Problem, standartlar yapılırken söz hakkına sahip olmamıza rağmen oy hakkına sahip olmamamızdan kaynaklanıyor. Bunun aşılması Türk Standartları Enstitüsü’nün  CEN (Comite Europeen de Normalisation), yani Avrupa standartlarını yapan kuruluş tarafından asil üye olarak kabul edilmesine bağlı’ diyen Melih Kamil, Yapı Malzemeleri Yönetmeliği’nin uygulamasının sürekli ertelenmesi konusunda da şunları söylüyor: ‘Yapı Malzemeleri Yönetmeliği henüz uygulamaya geçirilemedi. Sebebiyse, üretilen malzemelere Türkiye’de CE (Comite Europeen) Belgesi verecek bir organının henüz yetkilendirilmemiş olması. Bu açıdan AB ile Türkiye arasında müzakere süreci devam ediyor.  TSE’nin ya da ona bağlı bir organının onaylanmış kuruluş olarak CE Belgesi vermesi planlanıyor. Fakat bu belge Avrupa ülkelerinde tek bir kuruluş tarafından verilmiyor. Bizdeyse TSE hem standart yapıyor, hem belge veriyor; uygulamasını da kontrol ediyor. Bu sorumluluklar Avrupa’da farklı organlara dağıtılıyor. Almanların DIN (Deutsches Institut für Normung) kuruluşu sadece standart yapar. Sertifikayı başka organlar verir. Standardı yapan kuruluştan sertifikayı da almanın getireceği sakıncaları görmek lazım. Bizde de birkaç organ olması gerekiyor. Ayrıca teknik birikim açısından bazı malzemelerde A organı, bazı malzemelerde de B organı uzmanlaşmalı ve ilgilenmeli. Denetleyici kurumların da oluşması gerekiyor. Bu konuda Bayındırlık Bakanlığı’nın atmış olduğu adımlar var.’

Bir malzeme CE kapsamında değilse, G sertifikası alacak

‘Bu arada daha CE alamayan malzemeler de var. Çünkü Avrupa’da bir malzemenin CE belgesiyle piyasaya sunulması için o malzemeye ait uyumlu bir standardın olması gerekiyor. Avrupa’da da bütün malzemeler için bu sağlanmış değil. Türkiye’de bir de tasarım halinde olan G sertifikası var. Bir malzeme henüz CE kapsamında değilse, G sertifikası alacak. Zannediyorum mevzuatlar arasında paralellikler oluşturulacak ve uygulama da Avrupa Birliği’ndeki kurallara göre oturmuş olacak. Bu yöndeki en büyük aşamaysa CE sertifikasının Türkiye’deki herhangi bir onaylanmış kuruluşun yetkisiyle alınabilir hale gelmesiyle elde edilecek. Çünkü asıl orada düğümlendik’

Aday bir ülkenin kuruluşuna bu yetki verilmeli mi, verilmemeli mi?

‘Yapı Malzemeleri Yönetmeliği’ni devreye sokmakta çekingen davranılmasının nedeni de aynı. Bir yandan bütün üreticilere CE belgesini kullanmayı zorunlu hale getireceğiz, diğer yandan ‘Türkiye’de onaylanmış kuruluş olmadığı için bu belgeyi yurtdışından önemli bir meblağ ödeyerek almak zorundasınız’ diyeceğiz. Tabii ki Türkiye için zor kabul edilebilir bir şey; kendi kendimizi denetleyemiyoruz anlamına geliyor. Ancak bizde o organlar yeterince oluşmamışsa bunu Avrupa açısından anlayışla karşılamamız gerekiyor. Çünkü tersi de olabilir. Yani Türkiye’de rasgele kurumlara yetki verilirse bir Avrupalı üretici daha kolay CE belgesi alabilir. Bir süre önce Avrupa Birliği, bu yetkinin verilebilmesi için Türkiye’nin AB üyesi olması gerektiğini ileri sürdü. Türkiye aday ama Gümrük Birliği’nden kazanılan bazı haklara sahip. Aday bir ülkenin kuruluşuna bu yetki verilmeli mi verilmemeli mi konusu tartışılıyor. AB üyesi olmayan bir ülkeye ilk defa böyle bir yetki verilecek. Burada onlar da tıkanıyor’

EN standartları ürün kalitesini yeterince tarif etmiyor!

‘Standartlarımızı, Avrupa standartları olarak değiştirirken bir sıkıntıyla daha karşılaşıyoruz... TSE standartları aşağı yukarı tüm ürünlerde bir kalite tarif ederdi. EN standartları ise kimi zaman ürün kalitesini yeterince tarif etmiyor, sadece üretim kalitesiyle ilgileniyor. Tarif ettiği şey üretim sırasında belirli kurallara uyulması. Oysa Türk tüketicisi bir ürünün üzerinde TSE Belgesi’ni gördüğü zaman o üründe asgari bir kalite olduğunu öngörür. Buna karşılık bazı malzemelerde CE Belgesi’nin altında ürünle ilgili bir sürü teknik değer görecek. Ama malzemenin performansı hakkında bir bilgi edinmesi için, konunun uzmanı olması gerekecek.  Yönetmelik yapımızı buna göre revize etmemiz şart. Yeni uygulama şartnameleri yapılabilir.’

‘Su yalıtımı ve çatı kaplama malzemeleri açısından sektörümüzde uyumlu standartlar tam olarak hazır değil. Bu malzemelerin büyük bir çoğunluğunda CE belgesi henüz Avrupa’da da zorunlu değil. Fakat 2006’nın sonundan itibaren çatı sektöründeki birçok malzeme bu kapsama girecek noktaya geldi. Standartların kimisi oylandı, bir kısmıysa geçiş dönemi içinde. Bir kısmı Türkçe’ye çevrildi ve TS EN olarak yayınlanıyor. Zannediyorum 2007 sonundan itibaren çatı ve cephe sektöründe birçok malzeme CE kapsamına girmiş olacak.’


 

---

R E K L A M