Yalıtım Dergisi 90. Sayı (Mayıs-Haziran 2011)

44 YALITIM • MAYIS - HAZİRAN 2011 portre & röportaj tenis takımının üyesiydim. 18 yaşına geldiğimde, yani yetişkinlere geçi- şim başladığı zaman lisanslı olarak oynamayı bıraktım. Üniversiteye girdiğim zaman da doğa sporlarıy- la tanıştım. Üniversitede Mağara Araştırma Kulübü’ne girdim. Hala bu uğraşı devam ettiriyorum. Doğa sporları ile hem üniversite sürecinde hem de üniversiteden sonra uzun zaman uğraştım. 1992 yılında ekip olarak 1190 metre derinliğindeki Türkiye’nin en derin mağarasına girerek Türkiye rekoru kırmıştık. Dünyanın en derin 7. mağarasına inen ekip olmuştuk. Üniversitenin son senesinde erken mezun olabil- mek için çok yoğun çalışmam gere- kiyordu. Bu arada da bir kış tırmanı- şı sırasında ciğerlerimi üşütmüştüm. Önce zatürre, sonra verem geçir- diğim için 1993’te iki-üç ay okula gidemedim. Okula çok az devam edebilmeme rağmen evde imkân buldukça çalışıyordum. O yıl iyi bir not ortalamasıyla mezun oldum. Hatta hesabımı yanlış yaptığımdan dört kredi de fazlam vardır. Mezun olacağıma hocalar da inanmadıkları için diploma töreninde diplomam hazırlanmamıştı. Diplomamı o gün hazırlattırıp alabilmiştim...” “1993’te mezun olduktan sonra doğa sporları faaliyetlerimi amatör olarak devam ettirdim. İzmit dep- reminden sonra İstanbul’daki ar- kadaşlarımla depremzedelere nasıl yardım ederiz konusunda düşünür- ken, AKUT üyesi olan yakın arka- daşım rahmetli İskender Iğdır, bize Gölcük’te olduğunu ve oraya gele- bileceğimiz bilgisini vermişti. Otuza yakın arkadaşımla, mağaracılık tec- rübelerimiz dolayısıyla Gölcük’teki arama kurtarma faaliyetlerine katıl- dık. Sonrasında da AKUT’a üye ol- dum ve 2001-2004 arasında yöne- tim kurulunda çalıştım. Önce mali işler bölüm başkanı sonra yönetim kurulunda sayman oldum. Fakat bu- günlerde, işlerimin yoğunluğundan aktif olarak çalışamıyorum...” Atlas Yapı Malzemeleri “Sektöre girmem ise tamamen bir şans... Arthur Andersen’da çalışırken bir yandan da kendi işimi yapmak istiyordum. Ailem o dönem tekstil ihracatı ve madencilik işiyle uğraşı- yordu. Fakat bu işleri yapmak, daha doğrusu aile şirketinde çalışmak is- temiyordum. Arthur Andersen’da motivasyonumu kaybettiğimi dü- şünmeye başlayınca, 1997 yılında dürüstçe istifa ettim ve sakin sakin ne yapabileceğimi düşündüm. Bu arada kısa dönem askerlik görevimi de tamamladım. Kısıtlı bir serma- yem vardı. Önce bir arkadaşımla ortak matbaa işine girmeye niyetlen- dik ama o iş başlamadan bitti. Sonra, yapı malzemeleri üzerine iş yapan bir üniversite arkadaşımın, ‘Rusya’da bir iş yapmak istiyoruz. Rusya’daki orga- nizasyonumuzun başına geç ve ortak olalım’ teklifini kabul ettim. Piyasayı araştırdım. Süreç bizi öyle bir nokta- ya getirdi ki, Rusya yerine Türkiye’de gücümüzü birleştirip Rusya’ya ihra- cat yapmamızın daha iyi olacağına kanaat getirdik. Böylece o zamanki şirketimiz Atlas Yapı Malzemeleri’ni 1997 senesinde kurduk. Yaklaşık bir yıl ortaklığımız devam etti. Bazı sebeplerden anlaşamadık ve onun hisselerini de ben satın aldım. Son- ra Atlas Yapı Malzemeleri olarak Zeytinburnu’nda iki şube daha açtık. Dördüncü olarak da toptan satışımı- zı daha iyi yapabilmek için bir depo tuttuk. İşler 1999’a kadar iyi gitti ama 99 depreminden sonra, en çok satış yaptığımız yerler Avcılar, Zey- tinburnu ve Küçükçekmece civarı olduğu için o bölgedeki satışlarımız azaldı. Ben de yapı malzemesi satış işini çok büyütmek istemiyordum. Katma değeri daha yüksek, üretimle ilgili bir işe girmeyi arzu ediyordum. Yapı kimyasalları üretimi yapmaya o yıllarda karar verdim...” FİXA kuruluyor “O dönemler yapı kimyasalları bu kadar geniş bir yelpazeye sahip değildi. Elimizdeki ürünler de çok satılıyordu. Çalıştığımız birkaç şirke- tin en çok malını satan bayileri ara- sındaydık. Fakat şöyle bir ikilemde kaldım; İyi şirketler vardı, ürünleri son derece kaliteli ama pahalıydı. Birçok insanın alım gücünün üzerin- de ürünleri olan şirketlerdi. Bazı şir- ketlerinse fiyatları çok ucuzdu ama onlar da kalite istikrarını sürdüremi- yorlardı. Satıcı olarak biz de arada kalıyorduk. Her iki gruptan da per-